Czy to jest nieuczciwe?
Jak rozpoznać, czy praktyka handlowa jest nieuczciwa
Konsumentów z całą pewnością nurtuje następujące pytanie: „Jak mogę poznać, że dane praktyki handlowe są nieuczciwe?”
- Czarna lista: praktyki, które są ZAWSZE zabronione
- Wprowadzenie w błąd za pomocą nieprawdziwych informacji
- Wprowadzenie w błąd poprzez zatajenie pewnych informacji
- Agresywny marketing
- Inne przypadki
Czarna lista:
praktyki, które są ZAWSZE zabronione
Na szczęście Dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych ułatwia udzielenie odpowiedzi na to pytanie. Przede wszystkim niektóre praktyki handlowe są zawsze zabronione przez Dyrektywę. By upewnić się, że przedsiębiorcy, osoby zajmujące się marketingiem oraz klienci mają jasność, co jest zabronione, powstała Czarna lista obejmująca 31 nieuczciwych praktyk. Ta sama lista obowiązuje we wszystkich 28 państwach członkowskich UE.
Pobierz pełną broszurę UCP
(798 kB)
w formacie pdf.
Ustalenie legalności praktyki handlowej
Można sprawdzić, czy praktyka handlowa, która nie jest całkowicie zakazana, jest legalna poprzez zastosowanie do jej oceny specjalnych kryteriów prawnych. Dwie główne kategorie nieuczciwych praktyk - działania „wprowadzające w błąd” i „agresywne” - zostały szczegółowo opisane w Dyrektywie. W zakres tych kategorii wchodzi większość praktyk uznawanych za nieuczciwe.
Test przeciętnego konsumenta
Fakt, czy dana praktyka handlowa jest uczciwa czy też nie, podlega wówczas ocenie poprzez zastosowanie kryterium porównawczego „przeciętnego konsumenta”. Europejski Trybunał Sprawiedliwości uznaje, że przeciętny konsument jest „dostatecznie dobrze poinformowany oraz dostatecznie uważny i ostrożny”, przy uwzględnieniu czynników społecznych, kulturowych i językowych. Jeśli praktyka handlowa jest skierowana do określonej grupy konsumentów (na przykład do szczególnie narażonej kategorii konsumentów), to przeciętny członek tej grupy stanowi kryterium odniesienia.