Czarna lista: zakazane praktyki handlowe
Dyrektywa całkowicie zakazuje stosowania niektórych praktyk handlowych w Europie. Innymi słowy te praktyki handlowe są uznawane za nieuczciwe w każdych okolicznościach. Nie jest wymagana jakakolwiek ocena indywidualnych przypadków w stosunku do innych przepisów Dyrektywy.
By upewnić się, że przedsiębiorcy, osoby zajmujące się marketingiem oraz klienci mają jasność, co jest zabronione, powstała Czarna lista obejmująca 31 nieuczciwych praktyk.
Presja emocjonalna
Wyraźne informowanie konsumenta o tym, że jeżeli nie nabędzie produktu lub usługi, przedsiębiorcy może grozić utrata pracy lub środków do życia.
Reklamowanie produktów, których nie można legalnie sprzedawać
Twierdzenie lub stwarzanie wrażenia, że sprzedaż produktu jest zgodna z prawem, w sytuacji, gdy jest to niezgodne z rzeczywistością.
Twierdzenie posiadania znaków i kodeksów zaufania, jeśli jest to niezgodne z prawdą
- Podawanie się przez przedsiębiorcę za sygnatariusza kodeksu postępowania, gdy jest to niezgodne z rzeczywistością.
- Posługiwanie się przez przedsiębiorcę znakiem zaufania, znakiem jakości lub równorzędnym oznaczeniem bez odpowiedniego zezwolenia na używanie tych znaków zaufania.
Przedsiębiorcy, którzy zachęcają jednym produktem, a następnie promują inny produkt
Przedsiębiorcy, którzy używają jednego produktu aby zachęcić konsumenta do rozważenia kupna, a następnie promują zupełnie inny produkt. Przedsiębiorcy, którzy w takiej sytuacji:
a) odmawiają pokazania konsumentom reklamowanego produktu;
b) odmawiają przyjęcia zamówienia na artykuł lub dostarczenia go w racjonalnym terminie;
c) demonstrują wadliwą próbkę produktu.
Bezpośrednie wezwanie skierowane do dzieci: „Idź kupić książkę!”
„Umieszczanie w reklamie bezpośredniego wezwania dzieci do nabycia reklamowanych produktów lub do nakłonienia rodziców lub innych osób dorosłych do kupienia im reklamowanych produktów.
Serwis po dokonaniu zakupu: „Gwarancja na terenie całej Europy”
Wywoływanie u konsumenta fałszywego wrażenia, że serwis dotyczący danego produktu jest dostępny w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie, w którym produkt ten został sprzedany.
Zawodowy sprzedawca udający klienta
Fałszywe twierdzenie lub stwarzanie wrażenia, że sprzedawca nie działa w celu związanym z jego działalnością handlową, gospodarczą, rzemieślniczą lub wolnym zawodem bądź fałszywe podawanie się za konsumenta.
Kłamliwa reklama, np.: „Likwidacja sklepu! Wyprzedaż całego towaru!”
„Twierdzenie, że przedsiębiorca wkrótce zakończy działalność handlową lub zmieni siedzibę, gdy jest to niezgodne z rzeczywistością.”
Kryptoreklama: „Mieszane lub stronnicze przesłanie”
Używanie w środkach masowego przekazu reklam utrzymanych w stylu relacji w celu promocji produktu w sytuacji, gdy przedsiębiorca zapłacił za tę promocję, a nie zostało to wyraźnie zaznaczone.
Usługi po sprzedaży w różnych językach: np. marketing po polsku, serwis po szwedzku
Przedsiębiorca, który zobowiązuje się do zapewnienia usług po sprzedaży, ale dopiero po zawarciu z konsumentem transakcji informuje go, że usługi te będą dostępne w języku innym niż ten, w którym do tej pory komunikowały się obydwie strony.
Niezgodne z prawdą ogłaszanie tzw. „ograniczonych ofert”, np.: „Oferta specjalna, tylko dzisiaj!”
Fałszywe twierdzenie, że produkt będzie dostępny jedynie przez ograniczony czas, lub że będzie on dostępny na określonych warunkach przez bardzo ograniczony czas, w celu zmuszenia konsumentów do podjęcia natychmiastowej decyzji. W taki sposób pozbawia się ich możliwości świadomego wyboru lub czasu potrzebnego do jego dokonania.
Wygranie nagrody
Stwarzanie fałszywego wrażenia, że konsument już uzyskał, uzyska lub po wykonaniu określonej czynności uzyska nagrodę lub inną porównywalną korzyść, gdy w rzeczywistości nagroda lub inna porównywalna korzyść nie istnieje. Także wtedy, gdy możliwość wykonania określonej czynności w związku z uzyskaniem nagrody lub innej porównywalnej korzyści uzależniona jest od wpłacenia przez konsumenta określonej kwoty pieniężnej lub poniesienia kosztów.
Sprzedaż przy wykorzystaniu inercji
Żądanie zapłaty za produkty, które nie zostały zamówione przez konsumenta.
Uporczywe i niechciane czynności związane ze sprzedażą: „Może kiedy zadzwonię za trzecim razem zawrzemy umowę…”
Uporczywe i niechciane nagabywanie przez telefon, faks, pocztę elektroniczną lub inne środki komunikacji na odległość, mające na celu promocję produktu lub usługi.
Wywoływanie fałszywego wrażenia bezpłatnej oferty: „Bezpłatne okulary przeciwsłoneczne” lub „Darmowe dzwonki na twoją komórkę”.
Opisywanie produktu jako „gratis”, „darmowy”, „bezpłatny” lub w podobny sposób, jeżeli konsument musi uiścić jakąkolwiek inną należność niż nieunikniony koszt związany z odpowiedzią na praktykę handlową, odbiorem lub dostarczeniem produktu.
Nieprawdziwe oświadczenia o wygranej: Jak wygrać na loterii
Twierdzenie, że produkty są w stanie zwiększyć szanse na wygraną w grach losowych.
Systemy typu „piramida”
Skłanianie konsumentów, by działali jako osoby werbujące kupujących i obiecywanie w zamian wynagrodzenia.
Stosowanie przynęt w celu zmylenia konsumenta
Reklamowanie produktu, który przypomina produkt znanego producenta w sposób umyślnie sugerujący konsumentowi, że produkt ten został wykonany przez tego producenta, gdy jest to niezgodne z rzeczywistością.
Nagrody: „Gratulujemy! Wygrałeś nagrodę”
Przedsiębiorca, który twierdzi, że organizowany jest konkurs lub promocja z nagrodami, a następnie nie przyznaje opisanych nagród lub ich odpowiedniego ekwiwalentu.
Nieprawdziwe informacje rynkowe
Przedsiębiorcy, którzy stosują nieścisłe informacje dotyczące produktów, lub miejsca gdzie mogą być one zakupione, w celu nakłonienia konsumenta do zakupu produktu, podczas gdy w rzeczywistości konsument mógłby nabyć ten produkt w innym miejscu po lepszej cenie lub na lepszych warunkach.
Fałszywe twierdzenie o zdolnościach leczniczych: „Trickium 24 sprawi, że stracisz na wadze”
Fałszywe twierdzenie, że produkt jest w stanie leczyć choroby, zaburzenia i wady rozwojowe.
Formularze zamówienia wprowadzające w błąd
Umieszczanie w materiałach marketingowych faktury lub podobnego dokumentu żądającego zapłaty, który wywołuje u konsumenta wrażenie, że już zamówił reklamowany produkt, mimo iż tego nie zrobił.
Przedstawienie praw konsumenta w sposób mylący: „Specjalnie dla ciebie”
Prezentowanie praw, które są zagwarantowane wszystkim konsumentom przez przepisy UE jako nowość wyróżniająca ofertę przedsiębiorcy.
Marketing, który gra na poczuciu bezpieczeństwa konsumenta
Nieuzasadnione odwoływanie się do strachu przed zagrożeniami bezpieczeństwa „Przedstawianie rzeczowo nieścisłych twierdzeń dotyczących rodzaju i stopnia ryzyka, na jakie będzie narażone bezpieczeństwo osobiste konsumenta lub jego rodziny w przypadku, gdy nie nabędzie produktu.”
Reklama-przynęta
Zachęcanie klientów za pomocą reklam o atrakcyjnych cenach produktów, kiedy przedsiębiorca może wiedzieć, że nie będzie mógł zaoferować tych produktów, lub jeśli ma tylko kilka takich produktów w takiej cenie.
Roszczenia z tytułu ubezpieczenia: Nikt nie podnosi słuchawki
Żądanie od konsumenta zgłaszającego roszczenie na podstawie polisy ubezpieczeniowej przedstawienia dokumentów, których w sposób racjonalny nie można uznać za istotne dla ustalenia ważności roszczenia lub systematyczne nieodpowiadanie na korespondencję, w celu odwiedzenia konsumenta od zamiaru wykonania jego praw umownych.
Agresywna sprzedaż akwizycyjna: „Tak, odejdę po załatwieniu spraw papierkowych”
Składanie wizyt osobiście w domu konsumenta ignorując jego prośbę o opuszczenie domu lub zaprzestanie takich wizyt.
Sprzedaż pod presją: „Tak, może Pan(i) odejść po załatwieniu spraw papierkowych”
Stwarzanie wrażenia, że konsument nie może opuścić pomieszczeń przedsiębiorcy, dopóki nie zostanie zawarta umowa.